Bu günlerde herkes gitmek istiyor.
Küçük bir sahil kasabasına,
Bir başka ülkeye,dağlara, uzaklara...
Hayatından memnun olan yok.Kiminle konuşsam aynı şey...
Herkesi,her şeyi bırakıp gitme isteği.
Öyle “Yanına almak istediği üç şey.”falan yok.
Bir kendisi
Bu yeter zaten.
Her şeyi,herkesi götürdün demektir.
Keşke kendini bırakıp gidebilse insan
Ama olmuyor
Hadi kendimize razıyız diyelim,
Öteki de olmuyor.
Ani, her şeyi yüz üstü bırakmak göze alınamıyor.
Böyle gidiyor işte,
Bir yanımız “Kalk gidelim”
Öbür yanımız “Otur” diyor.
“Otur” diyen kazanıyor.
O yan kalabalık zira.
İş, güç, sorumluluk, çoluk çocuk,aile, güvende olma duygusu.
En kötüsü alışkanlık.
Alışkanlığın verdiği rahatlık,monotonluğun doğurduğu bıkkınlığı yeniyor
Kalıyoruz.
Kuş olup uçmak isterken,ağaç olup kök salıyoruz.
Evlenmeler...
Bir çocuk daha doğurmalar
Borçlara girmeler
Bir köpek bile bizi uçmaktan alıkoyabiliyor.
Misal, ben...
Kapıdaki Rex’i bırakıp gidemiyorum.
Değil bu şehirden gitmek,iki sokak öteye taşınamıyorum.
Alıp götürsem gelmez ki...
Bütün sokağın köpeği olduğunun farkında.
Herkes onu,o herkesi seviyor.
Hangi birimizle gitsin?
“Sırtında yumurta küfesi olmak”diye bir deyim vardır
Evet sırtımızda yumurta küfesi var hepimizin
Kendi imalatımız küfeler
Ama eğreti de yaşanmaz ki bu dünyada.Ölüm var zira.
Ölüme inat tutunmak lazım,inadına kök salmak lazım.
Bari ufak kaçışlar yapabilsek.
Var tabii yapanlar.Ama az
Sadece kaymak tabakası.
Hepimiz kaçabilsek...
Bütçe,zaman,keyif...
Denk olsa,gün içinde mesela
Küçücük gitmeler yapabilsek
Ne mümkün?
Sabah 09.00,akşam 18.00
Sonra başka mecburiyetler
Sıkışıp kaldık
Sırf yeme, içme, barınmanın bedeli bu kadar ağır olmamalı.
Hayatta kalabilmek bir ömür veriyoruz.
Bir ömür karşılığı,bir ömür yani.
Ne saçma.
Bahar mıdır bizi bu hale getiren?
Galiba.
Ben her bahar aşık olmam ama
Her bahar gitmek isterim.
Gittiğim olmadı hiç.
Ama olsun...İstemek de güzel.
C. Yücel
