buraya her gelisimin ilk haftasi hep ayni. Sinirli, agresif ve cok huysuz biri oluveriyorum. Ne kadar yansitmaktan kacinsamda daha sonralari gerceklesse kizmayacagim sinirimin bozulmayacagi olaylara/konusmalara icimden hep bir ".mina koyyim, s.kerler" girisi yaptiktan sonra neseli veya ciddi maskemi takip sahneden inmek icin sabirsizlikla bekliyorum.
En cokta kendime huysuzlaniyorum. Simaracak ve nazlanacak kimsenin olmamasi en onemli etken tabi. Izlemeyi sabirsizlikla bekledigim, heyecanla indirdigim dizileri yapacak hicbir isim olmamasina ragmen izlemmemek. Bunun yerine uyumayi tercih etmek sonra ansizin kalkip gene bos bos dolanmak mesela, gecen haftamin favorileri arasinda yerini aldi. Bu kadarla kalmadigini tahmin etmek hicte zor deil.
(Ofisler arasindaki yolda yurumeyi, 5 dakkalik yol aslinda topu topu, ne kadar seviyormusum meger. 5 dakika az tabi lakin ilginc bir sekilde kendimle kalabildigim en uzun zaman gibi.)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder